And then a truck explodes

Kirkuk, 3 februari, 8.50. Op zondagmorgen 3 februari om tien voor negen hangt politiebrigadier Sarhad Qadr zijn jack over zijn bureaustoel.

Aanleiding

De Iraakse (Koerdische) politiebrigadier Sarhad Qadr, wiens broer in Arnhem woont, kwam langs op mijn kantoor op het Leidseplein. Zijn politiebureau was aangevallen, er was een nieuwe generatie terroristen in opkomst. Dus, vroeg hij: Waar blijf je?

Aanpak

In Kirkuk wonen Koerden, Arabieren, Christenen en Turkmenen. Hoewel de lokale bevolking op wonderlijke en prachtige manieren met elkaar verbonden is, hadden duistere krachten zich boven de stad samengepakt. Onder de grond lag olie, en de machthebbers van elke groep wilden de stad voor zichzelf opeisen.

Op het politiebureau had elke bevolkingsgroep zijn eigen brigadier, ondersteund door zijn eigen lijfwachten. Samen met mijn Turkmeense tolk – een talenwonder en goede vriend – ging ik langs bij alle partijen.

Iedere groep had zijn eigen versie van wat er was gebeurd op die dag dat het politiebureau werd aangevallen door twee zelfmoordterroristen (later geïdentificeerd als IS-strijders). De vier zuilen binnen de politie praatten nauwelijks met elkaar, maar toch lukte het ons om het vertrouwen van alle partijen te winnen.

We lieten de politieagenten de posities van de aanvallers en het politiebureau uittekenen. In de interviews reconstrueerden we de gebeurtenissen minuut voor minuut. Telkens ontbrak één cruciale schakel: wie had de aanvallers uiteindelijk uitgeschakeld? Pas na veel puzzelwerk kwam de onverwachte held in beeld – een Arabische politieman die liever anoniem bleef, bang dat IS hem zou vinden.

Quote

“Ahmed heeft een oude Kalasjnikov in de hand en kijkt met een groep nerveuze agenten van achter zijn auto hoe twee mannen op hen afstormen. Hij ziet brigadier Sarhad dekking zoeken. Ahmed kan nog naar binnen rennen, maar als Sarhad sterft, beseft hij, is alles verloren.”

???? Verschenen in: Vrij Nederland
???? Datum: Oktober 2013
????️ Project type: Verhalende journalistiek