Blog NL

Writer’s Block, herken hem maar eens

In de Netflix-serie One Day heeft hoofdpersoon Emma een writer’s block. Ze blijft maar op “Delete” drukken. Meestal zie je in films iemand eindeloos lang voor een leeg computerscherm blijven zitten. Maar zo ziet een writer’s block er in het echt natuurlijk helemaal niet uit.

Een writer’s block kan allerlei vormen aannemen. En dat is het nu juist. Want de truc is dat je het herkent. Dat je doorhebt dat je niet ineens te druk bent om tijd vrij te maken voor je eigen werk; dat je verhaal niet toch eigenlijk te oninteressant is. Of dat jij het niet in je hebt om dit verhaal te vertellen.

Vrij werk

Het moeilijkste is misschien wel om die sluipmoordenaar van jouw Vrije Werk te herkennen. Dat je doorhebt dat je niet doet wat je ten diepste zou willen doen. Je voelt een bepaalde onrust, er is iets waar je maar niet aan toekomt. Je blijft het voor je uitschuiven. Er moet eerst maar brood op de plank komen. Of je moeder, vriend of kind heeft extra zorg nodig.

Over een writer’s block heenkomen, gaat ook niet over dat je allerlei schrijfoefeningen gaat doen of stug de hele dag voor je computer blijft zitten tot de hemel zich opent en de Goddelijke inspiratie alsnog tot je komt.

Wat dan wel?

Sherlock Homes

Tsja, er is dus iets. Misschien. En mogelijk is er iets dat je ervan weerhoudt om dat te maken. Dat is het moment om je Sherlock Homes-pet op te zetten en op onderzoek uit te gaan. Want je blokkade kan aan van alles liggen. Als ik werk aan een verhaal, ga ik eerst kijken naar de stappen die ik al heb afgelegd. Misschien heb ik ergens een verkeerde afslag genomen en ben ik nu op een dood spoor beland. Misschien moet ik nog wat meer research doen en eerst meer materiaal verzamelen. Of misschien klopt mijn synopsis niet? Vaak als ik geen zin heb om over iets te schrijven, kan het verhaal ook prima zonder die scène of uitweiding.

Maar misschien zit de blokkade al eerder, nog voordat je je eerste foto hebt gemaakt, je eerste zin op papier hebt gezet. Je komt maar niet toe aan beginnen en ergens vreet dat aan je. Wat nu als je je writer’s block zou zien als een stekje dat je in een potje met water zet? Het is nog kwetsbaar, maar met een beetje goede wil groeit er een plantje uit. Je zet dat iele stekje niet gelijk buiten in de volle aarde, maar binnen, in het zicht, zodat je het nog wat extra aandacht kunt geven.

Rome

Kleine stapjes dus. Eerst eens kijken waar je wel blij van wordt. Je gaat informatie verzamelen over je onderwerp – een boek erover lezen,  een tentoonstelling bekijken, op zoek naar een podcast over het thema. Je koopt een mooi schrift om dingen in op te schrijven, richt een nieuwe werkplek in. Je gaat wandelen en denkt na over je verhaal; hoe zou je het aan je beste vriend(in) vertellen? Maakt eens wat aantekeningen. Fantaseert over wat het uiteindelijk zou moeten worden.

Dan zet je iets in je schriftje, dat je op een gegeven moment overtikt op je computer. Je kijkt er nog eens naar. En op een gegeven moment print je het uit, pak je een pen en ga je er nog eens doorheen. Niemand hoeft er nog vanaf te weten. Want maken, dat doe je in de eerste plaats voor jezelf. En ergens besef je: de weg naar Rome is lang. Ongetwijfeld is er onderweg van alles te zien en te beleven. Eerst maar eens je schoenen aantrekken.

Werk je aan een mooi project en zou je graag met een story doctor willen sparren over wat nu het emotionele hart van je verhaal is? Stuur me een berichtje.

You Might Also Like...