Ik ben inmiddels alweer jaren lid van een schrijfgroep en ik zweer erbij. Als mijn boek af is, spoort mijn schrijfgroep me aan om na te denken over nieuwe ideeën. Zet ik de eerste stapjes van een nieuw project, dan zien zij daarin het boek dat het kan worden. En tot het zover is, weten ze me iedere keer weer te motiveren om door te gaan.
Het belangrijkste van een intervisiegroep is wel dat je wordt uitgedaagd om aan het werk te blijven. We komen maandelijks bijeen en ik wil niet met lege handen aankomen.
Intervisie betekent dat je met soortgenoten bij elkaar komt om werk aan elkaar te laten zien en feedback te ontvangen. Door de jaren heen heb ik in verschillende intervisiegroepen gezeten, ook in groepen waar verschillende makers bij elkaar kwamen. De ene keer zaten er ook radiomakers bij, in de andere groep vooral filmmakers en fotografen. De ene groep werkte uiteraard beter dan de andere. Hoe zorg je voor een intervisiegroep waarin je je thuisvoelt als een vis in het water?
Vijf tips voor makers die hun eigen intervisiegroep willen beginnen:
1 Je gedroomde kandidaat
Het doel van een intervisiegroep is om feedback te krijgen op je eigen werk. En je kunt pas feedback ontvangen als je de mening van de afzender respecteert. Kijk daarom naar leden met ongeveer evenveel ervaring en liefst ook min of meer in hetzelfde genre. Als je bijvoorbeeld literaire non-fictie schrijft, dan past een roman- of thrillerschrijver daar prima bij, maar een lesboekenauteur zal je wellicht minder te bieden hebben.
2 De beste frequentie
Mijn schrijfgroep komt eens in de vier weken bijeen. Dat geeft me voldoende tijd om nieuw werk te maken of een eerder ingebrachte tekst te herschrijven. Het komt in de praktijk ook voor dat niet iedereen in dezelfde fase zit, en dat er dus leden zijn die niets inbrengen. Dat kan wel, maar niet te lang, is mijn ervaring. Zorg er dus voor dat iedereen iets inbrengt en de groep niet uiteenvalt in makers en recensenten – je wilt niet weten hoe makkelijk en snel je je een oordeel over andermans werk aanmeet als je eigen werk niet ter discussie staat! Ook daarom is eens in de vier weken bijeen komen een goede frequentie.
3 De ideale omvang
Ik heb ervaring met groepen van tussen de 4 en 10 mensen. Belangrijk is dat iedereen hetzelfde commitment heeft en het niet dus vooraf al afzeggingen regent of dat je met steeds een wisselend gezelschap om tafel zit. Je wilt dat iedereen gaat meeleven met elkaars projecten (hoe gaat het nu verder met…?). Het voornaamste doel is dat je elkaar opbouwende feedback geeft, aanmoedigt. Dat je aangeeft wat je ziet in een project dat nog in de kraamkamer is en dus nog heel wat mankementen vertoont. Dat laatste is trouwens een kunst op zich, ik denk dat alleen medemakers dat kunnen: de parel zien in een hoop zooi.
4 Zo geef je feedback
Bij de International Writers’ Collective leerde ik een hele fijne manier van feedback geven en die is me heilig geworden. De methode is voor schrijvers en is als volgt. Je neemt een tekst mee van bijvoorbeeld max 1000 woorden. Je neemt voor ieder lid een uitdraai mee. Vervolgens vraag je iemand in de groep om jouw tekst voor te lezen. Je hoort dan of de tekst goed overkomt. Zelf vind ik het fascinerend om te merken dat mijn bedoelde humor vaak niet wordt opgepikt en er op volslagen onverwachte plekken in mijn teksten ineens wordt gelachen. Als de tekst is voorgelezen (en de anderen lezen dus vanaf papier mee), begint de review ronde. De schrijver van de tekst mag niets zeggen – dit is essentieel. Je mag aantekeningen maken, maar je taak is om te luisteren naar hoe je tekst overkomt. Want je mag iets anders bedoeld hebben, maar straks kun je ook niet naast iedere lezer gaan zitten om dat uit te leggen. Uiteraard reageren alle deelnemers met respect en in het volle bewustzijn dat ze een onaf fragment zien.
5 Safety first
Het is al even voorbijgekomen: het allerbelangrijkste van een succesvolle intervisiegroep is dat er onderling vertrouwen is. Dat je je met andere woorden (en van dit woord moest ik vroeger kotsen, maar het is wel waar) veilig voelt in de groep. Veilig om niet alleen stoer te doen en het mooiste wat je hebt gemaakt in te brengen, maar ook juist dat fragment of project waar nog iets aan schort. Loopt je intervisiegroep, sta er dan eens voor jezelf bij stil of je je inderdaad door de andere leden gezien voelt.
Beeld: Pexels
