Blog NL

Schrijfweekmagie

Ik zit op het terras voor het oude kapucijnenklooster, onder de luifel, want de zon schijnt alweer fel. Vogeltjes kwetteren in de bomen en verderop rennen opgewonden kinderen gillend over het schoolplein.

Vlaggetjes

De schrijfweek is alweer bijna voorbij. De schrijvers zitten binnen in de woonkamer of buiten aan een picknicktafel ergens op het terrein. Vanochtend arriveerde een hele groep basisschoolleerkrachten die gelijk vlaggetjes ophingen in de serre bij de keuken, en die aan de picknicktafels gingen overleggen. Indringers waren het die onze rust kwamen verstoren. De confrontatie met de realiteit maakt ons alleen maar nog fanatieker.

Gisteren vroeg een van de deelnemers: ‘Mag ik onze bijeenkomst overslaan? Ik zit middenin de flow.’ Het hielp dat het stralend weer was en dat we op een prachtige plek midden in het groen zijn. Dat dit een klooster is, waar vast al veel is af gepeinsd. Maar meer dan dat hielp het dat iedere ochtend na het ontbijt er wel iemand was die onrustig werd, die verder wilde met zijn of haar verhaal. En zo vloog de week voorbij.

Zwaarte

Al na een paar dagen begonnen we iedere dag aan één van de deelnemers te vragen: ‘Gaat ze al dood?’ Een ander bekende aarzelend aan mij: ‘Ik moet dit verhaal schrijven, maar ik ben bang dat het te zwaar is voor mensen. Dat ik in mijn schrijven de donkere kant van mezelf laat zien, die ik anders altijd voor me houd.’ Die zwaarte lijkt ondertussen niemand te zijn opgevallen. Het is alsof je in zo’n week langzaam opgaat in een gezamenlijke bubbel en de lijn tussen werkelijkheid en onze binnenwerelden vervaagt.

We begeven ons in een tussenwereld, een wereld die we delen met elkaar. En dan is op de één of andere manier geen onderwerp te zwaar, geen idee te duister. Terwijl we hier volledig zijn losgezongen van de werkelijkheid, voelt juist dit peinzen, onderzoeken, uitdenken en opschrijven als zinvol. Ik heb nog altijd een hekel aan kerkdiensten. Maar hier zo zittend, allemaal bezig met de niet tastbare wereld, besef ik ineens hoe bijzonder het is om gezamenlijk uit de waan van de dag te stappen. Dat het nodig is soms om je donkere kant de ruimte te geven.

Subscribe to our newsletter!

You Might Also Like...