Opgewekt

‘Hoe gaat het met je?’ vroeg mijn goede vriendin Anaïs opgewekt. Ze was net weer terug. Voor haar nieuwe project was ze drie weken in een ongerept stukje Japan geweest waar het nauwelijks had geregend. Het was er werkelijk sprookjesachtig mooi, dat weet ik omdat ze geregeld foto’s stuurde.

Neus snuiten

In Amsterdam regent het ondertussen al weken. Het is de meeste dagen donker en grauw als ik wakker word, en donker en nat als ik ’s avonds weer thuiskom. En overal waar ik ga, hoor ik mensen niezen of hun neus snuiten. Dus hoe het met me gaat?

‘Het regent de hele tijd. Al wekenlang,’ klaagde ik. ‘En ik wil naar de zon, maar dat kan niet, want ik heb vliegschaamte. En werk gaat moeizaam. Bij een van mijn opdrachtgevers werk ik samen met iemand die me negeert. Ze snapt haar rol niet, of de mijne.’

Medelijden

Anaïs heeft vaak goede adviezen. En ik had ook wel een beetje medelijden verwacht. Maar in plaats daarvan zei ze: ‘Volgens mij moet je nodig weer gaan maken. Want ik ken jou, als je zo klaagt is het omdat je niet máákt.’

Ik wist gelijk dat het waar was.

Mijn aandacht lag de afgelopen weken bij allerlei dingen waar ik niets aan kan doen. En wat ik eigenlijk het liefste doe, deed ik niet. (Om eerlijk te zijn niet eens om een goede reden.)

Gaan schrijven

Ik weet nog hoe jaren geleden goede vriend Menno, toen nog eindredacteur bij het blad waar we beiden voor werkten, mijn hele verhaal had omgegooid. Het was anders geworden, had meer zijn toon gekregen en zijn stijl. Maar beter? Niet echt. Dat was het moment geweest waarop ik had gezegd: ‘Volgens mij moet je weer zelf gaan schrijven.’

Het weer is guur. Het is vroeg donker, en alles vraagt om warme soep en een dekentje. Maar mijn vriendin had ook gelijk. Soms moet je gewoon je neus een andere kant op zetten. Er zijn altijd redenen waarom je niet kunt maken. Altijd mensen en kwesties die je aandacht vragen. Maar ik word chagrijnig als ik niet aan bedenken toekom. Daar heeft iedereen om me heen vervolgens weer last van. Dus is er ook een hele goede reden om me niet te storten op alles wat niet gaat zoals ik wil. En om dan maar gewoon te gaan zitten en te gaan maken.

Ik wens ons allemaal nog veel regen toe.