Kom je maar niet tot maken? Ben je uit alle macht aan het hakken, beitelen, duwen, trekken, sjorren aan wat het ook is dat je wilt creëren?
Misschien is dit het moment om even los te laten.
Toen ik twaalf was, was er geen houden meer aan. Wat ik ook deed, aan de voorkant groeiden mijn borsten als courgettes in een warme zomer (mijn broer was zo behulpzaam om me telkens met ‘tiet’n’ te begroeten) terwijl mijn rug op dezelfde hoogte en in hetzelfde tempo steeds verder inzakte. Ik had een scoliose; een versterkte S-bocht.
De Mensendieck-therapeut liet me eindeloos lang liggend een bal aantikken en bleef me maar toesnauwen dat ik niet hard genoeg mijn best deed, wat ook helemaal in lijn lag met wat mijn moeder me dagelijks vertelde.
Dezelfde boodschap kreeg ik van mijn karateleraren en veel later mijn yogadocenten. Ondertussen ging ik van therapeut naar therapeut, want ik had altijd pijn, of ik nu stond, liep, of zonder rugleuning zat. Ik heb masseurs meegemaakt die dachten dat ze de scoliose even weg konden masseren (geen goed idee). Tegen de tijd dat ik bij de zoveelste chiropractor op tafel lag om me te laten kraken, stonden de tranen me in de ogen. Ik was doodsbang en wilde niet dat iemand me daar ooit nog aanraakte.
Laat maar los
Uiteindelijk kwam ik bij een Felderkrais-therapeut terecht. Ze zei: ‘Zak maar in.’
Ik begreep niet wat ze bedoelde of zelfs maar hoe dat moest.
‘Laat maar los,’ zei ze. ‘Blijkbaar heeft je lichaam dat nodig.’
Nu, een paar jaar later, zit de kromming in mijn rug er nog steeds, maar alle drama is ervan af. De pijn is weg.
Zo leerde ik een belangrijke les voor creatievelingen of eigenlijk voor iedereen: je hebt de kracht van het doen en de kracht van het, tsja, hoe zal ik het noemen, de kracht van het laten ontvouwen. Soms moet je gewoon loslaten. Pas dan kan wat je wilt verwerken of ontwikkelen zich van binnenuit openen. (Ja, dit is die ene methode die Bessel van der Kolk nog niet heeft onderzocht 😊.)
Slapen
Dus kom je maar niet verder met je project, een familieverhaal of een abstract thema als verlies – hoe je ook aan het hakken, zagen, beitelen, duwen en trekken bent? Mag ik je dan vragen, is dit het moment om te creëren? Of heb je eigenlijk eerst iets te verwerken of te ontwikkelen?
We hebben geleerd dat alles binnen handbereik is als we er maar hard genoeg voor werken, we gaan maar dóór. Maar je herstelt het beste tijdens je slaap. Soms is het enige dat je te doen hebt je echt, ik bedoel écht, overgeven. Vol vertrouwen. En dan maar laten ontvouwen wat er komt.
Loslaten dus. Tsja, hoe doe je dat als alles in jou in de doe-stand staat? Nou dat zal ik je vertellen. Ga je tuin omspitten, fiets heel Nederland af, ga naar de sauna, of neem een massage (dat is eigenlijk altijd een goed idee). En als je dat hebt gedaan? Dan doe je het nog eens. Want loslaten betekent: niets dóen.
